ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ - ΚΥΚΛΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Έναρξη νέου κύκλου το Νοέμβριο
Δ ι δ ά σ κ ο ν τ α ι:

· ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ -- ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
· ΤΕΧΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
· ΚΙΝΗΣΙΟΛΟΓΙΑ – ΧΟΡΟΣ
· ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
· ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ


Λ Ε Ι Τ Ο Υ Ρ Γ Ο Υ Ν Τ Μ Η Μ Α Τ Α :
● Ενηλίκων βραδινό 7.30-11.30
μεσημεριανό 12.οο – 4.οομμ
● Ενηλίκων άνω των 50
● Εφήβων ● ΑΜΕΑ.

Π Λ Η Ρ Ο Φ Ο Ρ Ι Ε Σ – Ε Γ Γ Ρ Α Φ Ε Σ
Αγ. Δημητρίου 121
τηλ 2310 2 4 9 6 3 3 από 8μμ – 10μμ
κιν 6942 473069 6945 703 999

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ 3 - ΛΙΟΓΕΝΝΗΤΗ ΕΚΔΟΧΗ Β΄

Είναι σημαντική και απαραίτητη η διενέργεια φυσικών δράσεων όπως είπε κι ο Γκροτόφσκι.
Οι φυσικές δράσεις δεν είναι απλές κινήσεις ,
χειρονομίες ή δραστηριότητες αλλά είναι σωματικές μνήμες ή και παρορμήσεις που έγιναν από κάποια αιτία και για κάποιον λόγο .
Είναι αναγκαίο κατά τη διάρκεια της διερεύνησής τους ο ηθοποιός να ανακαλέσει όλα τα παραπάνω αίτια για να επιτευχθεί η αληθινή φυσική κίνηση που έχει ως αποτέλεσμα να γίνεται πιστευτή.
Ο ηθοποιός πρέπει κατά συνέπεια να έχει ασκηθεί στην ανακάλυψή τους όσο επίπονο κι αν είναι και να εμπλουτίζει συνεχώς την παρακαταθήκη του (νοητική και σωματική)


ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ:
ΛΙΟΓΕΝΝΗΤΗ - ΕΚΔΟΧΗ Β΄
ΚΘΒΕ 2/6/2006


Σκηνοθεσία - κείμενα Στέργιου Καλφόπουλου


Η ΛΙΟΓΕΝΝΗΤΗ ΕΚΔΟΧΗ Β΄ είναι ένας ύμνος του αδιέξοδου έρωτα που οδηγεί στο θάνατο.
Δύο όψεις του νομίσματος με το οποίο ο ήρωας της ιστορίας εξαργυρώνει τη ζωή του. Βασισμένοι πάνω στο δημοτικό ακριτικό τραγούδι προσπαθήσαμε να πλάσουμε μια παράλληλη υπόθεση στηριζόμενοι σε διάφορα κείμενα ομώνυμα τέτοιου πάθους και σε θρύλους-μορφές που παρουσιάζονται στη σκηνή δείχνοντας σεβασμό στην παράδοση και στ’ αρχέτυπα των παραμυθιών.

Ο Κωνσταντής ερωτεύεται τη Λιογέννητη που είναι το πρώτο άστρο της ημέρας. Μη βρίσκοντας ανταπόκριση και κυνηγημένος από τρελό πάθος καταφεύγει στη μάγισσα για βοήθεια θυσιάζοντας την ψυχή του. Αυτή τον μεταμορφώνει σε πουλί και τώρα πια θα μπορεί να πετά γρήγορα από τόπο σε τόπο να βλέπει πάντα την ανατολή για να είναι κοντά στην αγαπημένη του .
Όλη του η ζωή γίνεται παραμύθι και μέσα σε μια μόνο μέρα πρόφτασε τόσες ανατολές που γέρασε 40 χρόνια και στο τέλος πέφτει στη γη ανήμπορος. Η μάνα του στην απόγνωσή της ζητά απ’ τη νύχτα να εξαφανίσει απ’ τον ουρανό αυτό τ’ αστέρι . Η νύχτα ακούγοντας τα παρακάλια της πνίγει τη Λιογέννητη σ’ ένα πηγάδι ενώ ο Κωνσταντής συντετριμμένος απ’ την απώλειά της βυθίζεται ακολουθώντας την στο θάνατο στον ίδιο υγρό τάφο.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ 2

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το θέατρο είναι ένα σύνολο από «κρυμμένες» καταστάσεις. Κρυμμένες από τον θεατή συνθήκες, εικόνες κλπ. Ας τα δούμε αναλυτικά:

v Κρυμμένες ή αλλιώς συμφραζόμενες λέξεις ή προτάσεις που οδηγούν μια ατάκα σε κάποιο συναίσθημα, έκφραση προσώπου και σώματος και κατά συνέπεια σε ανάλογο χρωματισμό.
Πχ: –Φτου σου, να μη σε ματιάσω! ….(πώς μεγάλωσε το κοριτσάκι μου)

v Κρυμμένα «σκηνικά» που οδηγούν τον ηθοποιό, στα μάτια του θεατή, σε στόχο ή σκοπό.
Πχ: -Πάω στο σπίτι της Μαριώς, είναι όλοι εκεί. (Φεύγοντας ηθοποιός και θεατής πρέπει να φανταστεί ότι πίσω από τα σκηνικά που βλέπει είναι και το σπίτι της Μαριώς).

v Κρυμμένες περιγραφικές εικόνες που οδηγούν στην φαντασία του θεατή.
v Κρυμμένο κείμενο που οδηγεί σε σκέψη τον θεατή.(πχ ένα ποιητικό, αφηρημένο κείμενο, ή μια σκηνή χωρίς λόγια κτλ)

v Κρυμμένα αντικείμενα που πρέπει να τα φανταστεί ο ηθοποιός και να τα «δείξει» στον θεατή, όπως γίνεται στην παντομίμα, στο σωματικό και αφαιρετικό θέατρο.

v Κρυμμένοι ρόλοι, που απλώς αναφέρονται αλλά ποτέ δεν εμφανίζονται.
Πχ:( ένα πρόσωπο στο οποίο μπορεί να βασιστεί ένα ολόκληρο έργο και δεν το βλέπουν ποτέ οι θεατές, όπως στην περίπτωση της Μπερνάντα Άλμπα ,ο Πέπε Ρομάνο

v Σουρεαλιστικές ή ρεαλιστικές ή υπερεαλιστικές εικόνες που οδηγούν σε κρυμμένες σκηνές.
Πχ: μια εικόνα που να οδηγεί την φαντασία του θεατή, σ΄ένα γάμο ,σε μια συνουσία, σ΄ένα φόνο, κτλ.

Όλα αυτά είναι δουλειά του ηθοποιού να τα «δείξει» στον θεατή.

Άρα πρώτα πρέπει να τα "βρει" και να τα ανακαλύψει

Στο θέατρο πρέπει να ενεργούμε έτσι που όλα τα παραπάνω υπάρχουν και είναι απλώς κρυμμένα από τα μάτια του θεατή.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ 1

α) ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗ
Ο ηθοποιός πρέπει να μάθει να εμπνέεται από τα πάντα και τους πάντες. Γιατί τέχνη χωρίς έμπνευση δεν υφίσταται. Και αφού ο ηθοποιός είναι καλλιτέχνης έστω και ερασιτέχνης δηλ. εραστής της τέχνης, είναι υποχρεωμένος να μάθει εμπνέεται από τα πάντα.
Όπως ένας ζωγράφος, που κάθεται να πιει τον καφέ του στο καφενείο και θα του έρθει έμπνευση να ζωγραφίσει έναν καφετζή ή έναν παπαγάλο
και το κάθε χρώμα το αντιλαμβάνεται διαφορετικά από τους άλλους (γιατί είναι το μέσο της έκφρασής του και της δουλειάς του). ΄Η όπως ένας ποιητής, που εμπνέεται από το π.έταγμα ενός πουλιού ή από το φύσημα του ανέμου ή το τίναγμα των μαλλιών μιας γυναίκας που για άλλους δεν θα σήμαινε τίποτα. ΄Έτσι και ο ηθοποιός θα πρέπει να μάθει να εμπνέεται και να συλλέγει χαρακτήρες, καταστάσεις, κινήσεις, συναισθήματα, εκφράσεις, τονισμούς, χρωματισμούς από παντού.
Από τον μυστηριώδη άντρα του λεωφορείου που θα μπει, μέχρι τους τονισμούς στο δελτίο ειδήσεων. Και από την φυσικότητα ή όχι των ηθοποιών ενός σήριαλ μέχρι του παράταιρους κι όμως αληθινούς και φυσικούς χρωματισμούς ενός γέρου στο καφενείο που μιλάει για την κατοχή και την φτώχεια.
Από την λεπτομέρεια στην έκφραση ενός ηθοποιού σε μια διαφήμιση μέχρι την αντίδραση που έχει ένα επτάχρονο στην θέα ενός σκύλου που ξύνεται ή ενός ζητιάνου έξω από ένα μαγαζί με παιδικά παιχνίδια.
Η παρατήρηση είναι η καλύτερη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Τα λάθη των ηθοποιών σε μια πρόβα ή σε μια άσκηση εργαστηρίου, είναι ο πιο αλάνθαστος τρόπος για να διδαχτεί κάποιος τον σωστό.