Ο ηθοποιός πρέπει να μάθει να εμπνέεται από τα πάντα και τους πάντες. Γιατί τέχνη χωρίς έμπνευση δεν υφίσταται. Και αφού ο ηθοποιός είναι καλλιτέχνης έστω και ερασιτέχνης δηλ. εραστής της τέχνης, είναι υποχρεωμένος να μάθει εμπνέεται από τα πάντα.
Όπως ένας ζωγράφος, που κάθεται να πιει τον καφέ του στο καφενείο και θα του έρθει έμπνευση να ζωγραφίσει έναν καφετζή ή έναν παπαγάλο
και το κάθε χρώμα το αντιλαμβάνεται διαφορετικά από τους άλλους (γιατί είναι το μέσο της έκφρασής του και της δουλειάς του). ΄Η όπως ένας ποιητής, που εμπνέεται από το π.έταγμα ενός πουλιού ή από το φύσημα του ανέμου ή το τίναγμα των μαλλιών μιας γυναίκας που για άλλους δεν θα σήμαινε τίποτα. ΄Έτσι και ο ηθοποιός θα πρέπει να μάθει να εμπνέεται και να συλλέγει χαρακτήρες, καταστάσεις, κινήσεις, συναισθήματα, εκφράσεις, τονισμούς, χρωματισμούς από παντού.
Από τον μυστηριώδη άντρα του λεωφορείου που θα μπει, μέχρι τους τονισμούς στο δελτίο ειδήσεων. Και από την φυσικότητα ή όχι των ηθοποιών ενός σήριαλ μέχρι του παράταιρους κι όμως αληθινούς και φυσικούς χρωματισμούς ενός γέρου στο καφενείο που μιλάει για την κατοχή και την φτώχεια.
Από την λεπτομέρεια στην έκφραση ενός ηθοποιού σε μια διαφήμιση μέχρι την αντίδραση που έχει ένα επτάχρονο στην θέα ενός σκύλου που ξύνεται ή ενός ζητιάνου έξω από ένα μαγαζί με παιδικά παιχνίδια.
Η παρατήρηση είναι η καλύτερη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Τα λάθη των ηθοποιών σε μια πρόβα ή σε μια άσκηση εργαστηρίου, είναι ο πιο αλάνθαστος τρόπος για να διδαχτεί κάποιος τον σωστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου