Τραγούδια για θεατρικές ασκήσεις

Η ΤΖΕΝΗ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ

Στίχοι: Μπέρτολτ Μπρέχτ
Μουσική: Kurt Weill

Κύριοι μου καλοί, με πληρώνετε εδώ, και σας κάνω όλα τα γούστα
και μου ρίχνετε πεντάρες και σας λέω ευχαριστώ
στο φτηνό ξενοδοχείο στη φτηνή την προκυμαία
και δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε (μα δεν ξέρετε σε ποια μιλάτε)


Μα ένα βράδυ βουητό στο λιμάνι
κι όλοι λεν τι είν’ αυτό το βουητό
και αλλάζω τα σεντόνια και γελάω

κι όλοι λεν (αυτή γιατί γελάει)


Κι ένα μαύρο καράβι με 50 κανόνια στο λιμάνι έχει μπει

Κύριοι μου καλοί σας λυπάμαι καθώς παζαρεύω ποιον θα πάρω τη νυχτιά
γιατί σε κρεβάτι απόψε δε θα κοιμηθεί κανείς
μα σας λέω την ταρίφα και γελάω κρυφά
που δεν ξέρετε ποια είμαι εγώ(που δε μάθατε ποια είμ’εγώ)

Και μέσα στη νύχτα ουρλιαχτό στο λιμάνι
κι όλοι λεν’τι’ναι αυτό το ουρλιαχτό

και ορμάω στο παράθυρο με γέλια 

κι όλοι λεν (τι πανηγυρίζει)

Και το μαύρο καράβι κατά πάνω στην πόλη τα κανόνια γυρνά

Κύριοι μου καλοί τώρα πια δε γελάτε τώρα η πόλη έχει γκρεμιστεί
κι όλα τα βρωμόσπιτα σας τα γκρέμισαν σε μια νύχτα
απομένει μονάχα το μπορντέλο τούτο δω (κι απορείτε γιατί τ’αφησαν αυτό)
Μόνο το μπορντέλο στέκει όρθιο στη πόλη
και ρωτάτε ποιος να έμενε εδώ
και θα βγω στην πόρτα εγώ σαν ξημερώσει και θα πουν (γι’αυτήν ήτανε λοιπόν)

Και το μαύρο καράβι τη σημαία σηκώνει να με υποδεχτεί

Και κοντά μεσημέρι, εκατό μαύροι άντρες βγαίνουν από το καράβι και σας πιάνουν, και θα δέσουν μ’ αλυσίδες όποιον είχα πελάτη και δεμένους μ’ αλυσίδες θα σας φέρουνε μπροστά μου. Και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω (και θα με ρωτούν ποιανού κεφάλι θέλω). 

Κι όταν θα χτυπάει μεσημέρι στο λιμάνι θα ρωτάτε ποιος θα κρεμαστεί...

Και θ’ ακούσετε ν’ αποφασίζω: όλοι. 

Κι απάνω στα κεφάλια σας θα πω: έτσι!

 Και το μαύρο καράβι τα πανιά του ανοίγει και με παίρνει μακριά.

ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ
Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου

Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν

Surabaya Johnny

Στίχοι: Παύλος Μάτεσις & Μπέρτολτ Μπρέχτ Μουσική: Kurt Weill

Τα δεκάξι δεν τα ‘χα κλείσει όταν φάνηκες ξένος εσύ
Και μου είπες μαζί σου να με πάρεις, καθαρίζεις για όλα εσύ
Κι όταν ρώτησα πόσο βγάζεις μου ‘πες, τότε, και μην τ’ αρνηθείς
Στο σταθμό και στα τρένα δουλεύεις και πως δε θα σαλπάρεις ποτέ

Είπες πολλά Johnny, όλα ψευτιές Johnny,
όλο απάτη Johnny από την αρχή
Και σε μισώ, Johnny μη μου γελάς Johnny,
Μη μου φυσάς το καπνό στα μούτρα, σκυλί

Surabaya Johnny, είσαι τόσο σκληρός
Surabaya Johnny, Θε μου, πως σ’ αγαπώ
Surabaya Johnny, έχω θλίψη βαθειά που ‘σαι άκαρδο πλάσμα
Μα εγώ σ’ αγαπώ

Στην αρχή ήταν ένα θαύμα, μα σου τα ‘δωσα όλα με μιας
Και προτού να περάσουν λίγες μέρες, ούτε γύριζες να με δεις
Ταξιδεύουμε στο ποτάμι, κι από ‘κει σε λιμάνι φτηνό
Τώρα σαν κοιταχτώ στον καθρέφτη μοιάζω να ‘μια σαράντα χρονώ

Δε θες αγάπη Johnny, λεφτά θέλεις Johnny,
και με ρίχνεις Johnny, μ’ ένα φιλί
Όλα τα θέλεις, Johnny, όλα σου τα ‘δωσα, Johnny,
Μη μου φυσάς το καπνό στα μούτρα, σκυλί

Surabaya Johnny, είσαι τόσο σκληρός
Surabaya Johnny, Θε μου, πως σ’ αγαπώ
Surabaya Johnny, έχω θλίψη βαθειά που ‘σαι άκαρδο πλάσμα
Μα, γι’ αυτό σ’ αγαπώ

Δεν ρωτούσα ποτέ να μάθω, Surabaya τι πάει να πει
Όμως όλοι σαν κάλπικη δεκάρα, σε γνωρίζουν στα καπηλειά
Κάποια μέρα που θα ξυπνήσω σε κρεβάτι φτηνού λιμανιού
Θα ‘χεις φύγει χωρίς μια λέξη, να σαλπάρεις για πάντα μακρυά

Είσαι άκαρδος, Johnny, είσαι τομάρι, Johnny
Γιατί μου φεύγεις, λέγε, γιατί Johnny
Αφού σ’ αγαπώ Johnny, όπως στην αρχή, Johnny
Μη μου φυσάς το καπνό στα μούτρα, σκυλί

Surabaya Johnny, είσαι τόσο σκληρός
Surabaya Johnny, Θε μου, πως σ’ αγαπώ
Surabaya Johnny, έχω θλίψη βαθειά που ‘σαι άκαρδο πλάσμα
Μα, γι’ αυτό σ’ αγαπώ

ΕΣΕΝΑ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΞΙΖΕ ΑΓΑΠΗ

Στίχοι μουσική : Γιάννης Καραμπεσίνης

Κρίμα τους κόπους μου και τις θυσίες μου
και όσα τράβηξα τόσο καιρό για σένα
κρίμα τα όνειρα και τις ελπίδες μου
τα πήρε ο άνεμος και πήγανε χαμένα

Εσένα δε σου άξιζε αγάπη
εσένα δε σου άξιζε στοργή
έχεις στο αίμα σου την αμαρτία
είσ’ ένα ψέμα χωρίς ψυχή

Πόσο προσπάθησα πόσο κουράστηκα
πόσο υπόφερα για να σε συμμορφώσω
όμως γελάστηκα βαριά πληγώθηκα
εσύ δεν άξιζες καρδιά για να σου δώσω

Εσένα δε σου άξιζε αγάπη
εσένα δε σου άξιζε στοργή
έχεις στο αίμα σου την αμαρτία
είσ’ ένα ψέμα χωρίς ψυχή

ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ 

Στίχοι:  

Γιώργος Γιαννακόπουλος & Μίμης Τραϊφόρος

Μουσική:  

Θεόδωρος Παπαδόπουλος

Απ’ τη ζωή μου την φριχτή
Μέχρι τα τώρα είχα δεχτεί
Τόσα χαστούκια μαζεμένα
Μέρα καλή δεν έχω δει
Μού `λειπε μόνο δηλαδή
Ένα χαστούκι κι από σένα

Για το χαστούκι σου αυτό
Δεν πρόκειται να σου κλαφτώ
Ούτε μαράζι να το βάλω
Κι συλλογιέμαι πως καμιά
Να πάθω δεν μπορώ ζημιά
Μ’ ένα χαστούκι παραπάνω

Χτύπα λοιπόν χτύπα γερά
Χτύπα με ακόμα μια φορά
Αφού το κέφι σου το θέλει
Μα να θυμάσαι όπου πας
Είν’ ανανδρία να χτυπάς
Ένα ανθρώπινο κουρέλι

ΘΕΟΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ
Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Goran Bregovic

Τις νύχτες μπαίνεις στα όνειρά μου
λες κι ήρθες σε δικό σου κήπο
κι αν μεγαλώσαν τα φτερά μου
εγώ απ’ το πλάι σου δε λείπω
Θεός αν είναι

Χιλιάδες άγγελοι με τ’ άσπρα
κλωνάρια λησμονιάς μοιράζουν
κι από το σώμα μου σαν άστρα
παιδιά δικά σου ανάσες βγάζουν

Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ’ το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς

Οι φίλοι μου όλοι εδώ και χρόνια
ζευγάρια γίναν φτιάξαν σπίτια
μονάχα εμένα χάσκει ακόμα
χωρίς μια στέγη ετούτη η αλήθεια

Θεός αν είναι στις φλόγες να καείς
κι απ’ το δάκρυ μου φωτιά να πιεις
δεν μπορείς μια ζωή καρδιά να συγχωρείς
Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς
Θεός αν είναι κι αν μ’ αγαπάει κανείς

ΦΟΒΑΜΑΙ

Στίχοι: Μπλε Μουσική: Γιώργος Παπαποστόλου

Μέσα στα μαλλιά σου πετάω
τις στιγμές μου μεθάω
σ’ αγαπώ και φεύγω.
Πάνω στα δυο χέρια σου λιώνω
ένα στίχο σκοτώνω πάρε με μαζί σου,
Είσαι πολύ κοντά, είσαι πολύ μακριά...

Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω.
Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω.

Σβήνω, το όνομα σου και σβήνω
την ψυχή μου αφήνω
σε φιλιά που καίνε.
Κοίτα πόσο έχω αλλάξει,
σαν Θεός έχω στάξει, Κυριακή ο χρόνος.
Είσαι πολύ κοντά, είσαι πολύ μακριά...

Φοβάμαι, φοβάμαι, φοβάμαι
μην ακούς τι λέω.
Φοβάμαι φοβάμαι φοβάμαι
μην ακούς τι λέω.

ΜΑΜΑ ΓΕΡΝΑΩ

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ’ τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα κόλα
για να `ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ’ όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να `μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα `χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να `μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Η ΤΑΜΠΑΚΕΡΑ

 Στίχοι:  Γιώργος Γιαννακόπουλος & Μίμης Τραϊφόρος 

Μουσική:   

Ιωσήφ Ριτσιάρδης

Τι μου τη χάρισες αυτή τη ταμπακιέρα
αφού για μένα πονηρά έχεις σκεφτεί
Κι αφού στο βάθος θέλεις να με κάνεις πέρα
τι μου τη χάρισες την ταμπακιέρα αυτή;

Την ταμπακιέρα σου δεν έπρεπε να πάρω
γιατί τη βλέπω και βαθιά μελαγχολώ
Μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο
για να σε διώξω μια στιγμή απ’ το μυαλό.

Ποτέ δε μ’ άφησες να δω μιαν άσπρη μέρα
και σου γουστάρει πάντα να με τυραννάς
Κι ίσως μου χάρισες αυτή την ταμπακιέρα
για να μου γίνει και το κάπνισμα βραχνάς.