Το σακάκι που βελάζει του Stanislav Stratiev Κυριακή 26 Δευτέρα 27 Ιούνη ώρα 9μμ

     

    

  Ο Stratiev  ανήκει στο ρεύμα του στοχασμού και της αυστηρής κριτικής της κομμουνιστικής Ευρώπης , που ξεκίνησε  ο Νικολάι Γκόγκολ και ανέδειξε  ο Φραντς Κάφκα. Στο έργο παρακολουθούμε ένα μείγμα με στοιχεία από τη Δίκη του Κάφκα και από τον Ρινόκερο του Ιονέσκο καλά  πασπαλισμένο με χιούμορ καυστικό και σουρεάλ  εικόνες . 

     Ο ήρωας αντιστέκεται σθεναρά ως το τέλος απέναντι σε ένα παράλογο , απάνθρωπο σύστημα που τελικά το ίδιο βρίσκει μια λύση αποκαθηλωτική, σαν τις εικόνες που αναπτύσσονται σε όλη τη διάρκεια του έργου.    

       Θέμα του έργου είναι η γραφειοκρατία σε όλες τις μορφές της,την οποία ο συγγραφέας καταγγέλλει ως ανοιχτή κοινωνική πληγή που ταλαιπωρεί καθημερινά τον πολίτη, κάθε φορά που αυτός μπλέκεται στα γρανάζια της. Ο ήρωας του έργου, θύμα της γραφειοκρατίας, υποχρεώνεται να πληρώσει φόρο για το πρόβατο που δήθεν εκτρέφει, επειδή τυχαίνει να διαθέτει ένα μαλλιαρό σακάκι. 

  Ο παραλογισμός των δημοσίων υπαλλήλων, που βρίσκονται παντού και εκπροσωπούν τη γραφειοκρατία, συνθλίβει τον πολίτη, ο οποίος εξαναγκάζεται να αντιμετωπίσει μόνος του αυτόν τον πολύμορφο και αδηφάγο μηχανισμό.   https://www.ntng.gr/default.aspx?lang=el-GR&page=2&production=4285

         

      Η υπόθεση....

    Ο Ιβάν Αντόνωφ αγόρασε ένα σακάκι… κάπως μαλλιαρό. Τώρα καλείται να πληρώσει φόρο για το πρόβατό του. Δηλαδή το σακάκι που εκτρέφει. Με λίγα λόγια για το πρόβατο που φοράει.

      Ο παραλογισμός των δημοσίων υπαλλήλων που εκπροσωπούν το κρατικό θηρίο συνθλίβει κάθε ελπίδα για δικαίωση και η μόνη λύση που διαφαίνεται είναι το δίλημμα της τρέλας ή της μοναχικής σταυροφορίας απέναντι στο σύστημα.          https://www.mytheatro.gr/to-sakaki-pou-velazei/

    Ο Στανισλάβ Στρατίεβ (1941-2000) υπήρξε δραματουργός του Κρατικού Σατυρικού Θεάτρου στην Σόφια, έγραφε βιβλία, σενάρια για το θέατρο και τον κινηματογράφο και αρθρογραφούσε. Το 1990 έλαβε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό Ευρωπαϊκής Δραματουργίας στο Μομπιόζ (Maubeuge) της Γαλλίας (στα σύνορα με το Βέλγιο) για το έργο του «Η ζωή αν και σύντομη» ενώ το 1993 έλαβε το δεύτερο βραβείο στον διαγωνισμό του BBC για το έργο του «Από την άλλη πλευρά».

Ο Στανισλάβ Στρατίεβ έγινε γνωστός στην Ελλάδα χάρη στον δραματουργό Σπύρο Ευαγγελάτο (1940-2017) διευθυντή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (1977-1980) και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (1984-1987). Από το 1975 έως το 2011 διηύθυνε το «Αμφι-θέατρο» στο οποίο το 1981 παρουσίασε «Το σακάκι που βελάζει», σε μετάφραση του Βασίλη Σκουβακλή και από τότε κυκλοφορεί ολόκληρο το κείμενο. Στο «Αμφι-θέατρο» παίχτηκε και άλλο ένα έργο του Στρατίεβ – «Το ρωμαϊκό λουτρό» (βουλγ. «Ρίμσκα μπάνια»).

                               

    Ξεκινώντας από ένα γκροτέσκ - δήθεν ρεαλιστικό - πλαίσιο, σπάει τα δεσμά του "ρεαλισμού", οδηγώντας μας σε χώρους του "παράλογου". Παράλληλα, με το "Σακάκι" γνωρίζουμε τη σύγχρονη βουλγαρική δραματουργία, πού βρίσκεται σε αξιόλογη άνθηση και πού σχεδόν αγνοούσαμε τελείως. "Το σακάκι πού βελάζει", γραμμένο το 1976, παίχτηκε επί τρία χρόνια στη Σόφια και ακολούθησε τεράστια επίσης επιτυχία του έργου στη Μόσχα, στο Βουκουρέστι κ.ά., ενώ πρόσφατα άρχισε και η "δυτική" του καριέρα με σταθμούς τη Στοκχόλμη (Εθνικό Θέατρο), τη Δυτ. Γερμανία, τη Φινλανδία.   https://bnr.bg/el/post/101223752

     Παίζουν με αλφαβητική σειρά

Μαρία Βαμβακίδου
Κέλλυ Ζδραβικλή
Νικος Ζήσου
Σταύρος Κατιρτζίδης
Ελένη Μόσχου
Γιώργος Συριανός

Σοφία Τοπαλούδη

Γρηγόρης Τσελεπίδης

Ορέστης Τσιτούρας

Συντονισμός διδασκαλία :Στ.Καλφόπουλος Χρ.Τσιγκαλίδα

Βοηθός σκηνικής παρουσίας:  Ελ.Χασάνη

MACBETH ....William Shakespeare ΤΕΧΝΟΥΡΓΕΙΟ Πέμπτη 16 Παρασκευή 17 Ιούνη ώρα 9μμ

Ο Μακμπέθ έχει γραφτεί σε μια περίοδο τρομαχτικής κρίσης. Ηθικής, πολιτικής, προσωπικής κτλ.

 Έχουμε έναν ήρωα που είναι ο εκπρόσωπος του κακού και όμως ο τρόπος που τον προσεγγίζει ο Σαίξπηρ μας κάνει να ταυτιζόμαστε μαζί του πολύ περισσότερο από άλλους που είναι θετικοί ήρωες.

             

Το έργο ξεκινάει με ένα εμφύλιο πόλεμο. Επειδή κατά κάποιο τρόπο ο Μακμπέθ νιώθει αδικημένος, έχει κάνει τόσα, έχει βουτηχτεί μέσα στο αίμα και διάδοχος του θρόνου στέφεται κάποιος άλλος, παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια του και επιταχύνει τις διαδικασίες.

    Μετά όταν καταφέρνει τον σκοπό του και παίρνει τον θρόνο συνεχίζει να νιώθει αδικημένος και έχεις την αίσθηση πως αυτή η κατάσταση θα συνεχίζεται αέναα. Και έτσι γίνεται τελικά. Η ανασφάλεια είναι ο χώρος των μεγαλύτερων εγκλημάτων. Αν νιώσει κανείς ασφαλής με αυτό που είναι, όποιο και να είναι αυτό, τα βγάζει πέρα.    Εάν θεωρήσει πως είναι ανασφαλής, επειδή ξαφνικά έχασε κάτι που είχε, αυτό μπορεί να τον κάνει εγκληματία, ενώ μπορεί να μην το είχε τόσο πολύ ανάγκη.

https://www.lifo.gr/arxeio/o-thomas-moshopoylos-analyei-ton-makmpeth-toy-sexpir

 Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ, ΒΑΘΥΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΜΑΚΒΕΘ

Στον κόσμο του θεάτρου, κάποιοι πιστεύουν ότι το έργο είναι καταραμένο και δεν κατονομάζουν τον τίτλο του, αλλά προτιμούν να το αναφέρουν ως “το Σκωτσέζικο έργο”. Εντούτοις, όλα αυτά τα χρόνια το έργο έχει προσελκύσει μερικούς από τους σημαντικότερους ηθοποιούς για τους ρόλους του Μάκβεθ και της Λαίδης Μάκβεθ, έχοντας μεταφερθεί στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στην όπερα, σε κόμικς κ.α.

Η ιστορία του Μάκβεθ και της Λαίδης Μάκβεθ είναι γνωστή. Η τρέλα της εξουσίας, ο φθόνος, ο φόνος, η ενοχή, η αλαζονεία είναι μερικά μόνο από τα συναισθήματα που πραγματεύεται το έργο.

Ο στρατηγός Μάκβεθ γυρίζει νικητής απ’ τον πόλεμο και τρεις μάγισσες να του ανακοινώσουν την προφητεία τους ότι θα γίνει βασιλιάς. Παρακινούμενος από τη σύζυγό του και από τη φιλοδοξία του, ο Μάκβεθ σκοτώνει το βασιλιά Ντάνκαν, τον οποίο φιλοξενούσε και γίνεται βασιλιάς της Σκωτίας. 

Θέλοντας να εδραιώσει ακόμη περισσότερο τη θέση του, δολοφονεί και τον στρατηγό Μπάνκο, επειδή θυμήθηκε ότι οι τρεις μάγισσες είχαν προβλέψει, ότι ο στρατηγός θα γεννήσει βασιλιάδες. Από τη δολοφονία ξέφυγε ο γιος του Μπάνκο, ο Μάλκομ. Ο Μάκβεθ συμβουλευόμενος εκ νέου τις μάγισσες του προλέγουν ότι δεν πρόκειται να ηττηθεί “πριν το δάσος Μπέρναμ φθάσει στη Δουνσιναία”.

                              

Στο ίδιο διάστημα, η λαίδη Μάκβεθ βασανίζεται από τύψεις και παθαίνει νευρικές κρίσεις. Ένα βράδυ που υπνοβατεί, βλέπει τα χέρια της βαμμένα με αίμα και πεθαίνει. Ο Μάκβεθ βλέπει ότι ο στρατός που πλησιάζει στον πύργο του, με αρχηγό το Μάλκομ, κρατάει κλαδιά απ’ το δάσος Μπέρναμ, όπως του είχαν πει οι μάγισσες και τότε καταλαβαίνει την προφητεία και σπεύδει να τραπεί σε φυγή. Τελικά μονομαχεί με τον Μακντόφ του οποίου είχε δολοφονήσει τα παιδιά και τη γυναίκα και τελικά ο Μάκβεθ σκοτώνεται με άγριο τρόπο, όπως και τα εγκλήματα που διέπραξε.

2. Ψυχολογική προσέγγιση

O Ουίλιαμ Σαίξπηρ είναι ο πιο γνωστός συγγραφέας στην ιστορία. Ο Σαίξπηρ ήταν μια αληθινή ιδιοφυία που έκανε μια αξιόλογη ανάλυση της ανθρώπινης ψυχής. Οι παρατηρήσεις του ήταν μοναδικές. 

Παρουσίασε και έπλασε στους λογοτεχνικούς του χαρακτήρες με τόσο φυσικό τρόπο που να εκφράζουν εσωτερικές ψυχικές συγκρούσεις αλλά και τη συμπεριφορά τους δίνοντας μια αισθητική μορφή υψηλής ποιότητας.

                                       

Ο ψυχαναλυτής Σίγκμουντ Φρόιντ είδε το έργο του Σαίξπηρ μέσω από τον ψυχαναλυτικό φακό και έκανε ψυχαναλυτική ανάγνωση του έργου του ειδικά τον Μάκβεθ και τον Άμλετ. Η πρώιμη φροϋδική ανάγνωση του Μάκβεθ δίνει έμφαση στην οιδιπόδεια σύγκρουση: τον αγώνα του πατέρα / γιου μεταξύ Μάκβεθ και Ντάνκαν και την πτώση των ηρώων μέσα από μια μοιραία συνείδηση (Favila, 2001). 

  Ο Freud πρότεινε ότι Μάκβεθ και η Λαίδη Μάκβεθ είναι, στην πραγματικότητα, μια ενιαία προσωπικότητα (Chang Gung, 2012). Ο Μάκβεθ έχει προβληθεί ως ένα έργο για το οιδιπόδειο έγκλημα της πατροκτονίας (Krohn, 1986). Ο Φρόιντ το αποκάλεσε «τυφλή μανία καταστροφικότητας» (Freud, 1930). Ο Φρόιντ διευκρινίζει ότι η αποτυχία να παράγουν απογόνους προκαλείται από την εντυπωσιακή μεταμόρφωση του Μάκβεθ μετατρέποντας τον σε σκληρό τύραννο. Ο χαρακτήρας της Λαίδη Μάκβεθ συχνά παρουσιάζεται ως κακός και δαιμονικός (Prins, 2001).

 

3. Η κοινωνιολογική προσέγγιση

Ο Μακμπέθ είναι ένα αριστούργημα απ΄όλες τις απόψεις. Η καθαρότητα με την οποία αποτυπώνει με θεατρικό τρόπο τόσο ουσιαστικά και εσωτερικά, σχεδόν κρυμμένα πράγματα της ψυχολογίας του καθενός και της ακτινογραφίας της κοινωνίας αυτό το έργο δε μπορείς παρά να σε κάνει να μείνεις άναυδος. Αυτά τα μεγάλα έργα είναι πολύ πιο βοηθητικά για τον άνθρωπο που θέλει να τα ερμηνεύσει παρά προβλήματα

Αν τα δεις χωρίς την παραμορφωτική εικόνα που οι μύθοι κουβαλάνε σε ερμηνεύουν αυτά. Είναι μια αποκρυστάλλωση σπουδαία του ανθρώπινου πνεύματος, σχεδόν ξεπερνάει και τον ίδιο τον συγγραφέα. Όταν ένα έργο μιλάει ακριβώς για αυτή την έλλειψη βεβαιότητας και το πως το καλό είναι κακό και το κακό είναι καλό (τελικά) μπορείς και ξεφορτώνεσαι ένα τεράστιο βάρος των πραγμάτων που σε απασχολούν στη καθημερινότητά σου. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης της τέχνης. Να μπορείς να εκφράσεις αυτά που δε μπορείς να εκφράσεις στη καθημερινότητά σου.

http://dromospoihshs.gr/2019/10/07/macbeth-theater/

Π α ί ζ ο υ ν 

Αντώνης Γιαβρόγλου               Μπάνκο, άρχοντες Σκωτίας, στρατιώτης

Κατερίνα Ζβίγγου                 Λαίδη Μακμπέθ            

Γιώργος Καραγλάνης               Μακντάφ     

Αναστασία Κεχαγιά                  Λένοξ, μάγισσα,άρχοντες Σκωτίας    

Σμαράγδα Κρητικοπούλου       Μάλκομ, μάγισσα  

Χριστίνα Μπακλέ                    Λαίδη Μακντάφ, μάγισσα, θυρωρός, άρχοντες  Σκωτίας,  αγγελιοφόρος

Φωτεινή Παντοκράτορα          μάγισσα, Ντοναλμπέην,  άρχοντες  Σκωτίας , αγγελιοφόρος

Ελένη Χασάνη                            Ντάνκαν, άρχοντες Σκωτίας,μάγισσα

Γιώργος Χατζηχρήστος        Μ α κ μ π έ θ 

Χάρης Χριστοδούλου                Αγελιοφόρος, στρατιώτης

Μετάφραση: Ερ. Μπελλιές, Γ. Χειμωνάς

Επεξεργασία κειμένου: Γ.Χατζηχρήστος , Ελ.Χασάνη, Χρ.Μπακλέ,Στ.Καλφόπουλος

Διασκευή - συντονισμός –διδασκαλία  :    Στ. Καλφόπουλος , Χρ.Τσιγκαλίδα