ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ 2

Η ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

Το θέατρο είναι ένα σύνολο από «κρυμμένες» καταστάσεις. Κρυμμένες από τον θεατή συνθήκες, εικόνες κλπ. Ας τα δούμε αναλυτικά:

v Κρυμμένες ή αλλιώς συμφραζόμενες λέξεις ή προτάσεις που οδηγούν μια ατάκα σε κάποιο συναίσθημα, έκφραση προσώπου και σώματος και κατά συνέπεια σε ανάλογο χρωματισμό.
Πχ: –Φτου σου, να μη σε ματιάσω! ….(πώς μεγάλωσε το κοριτσάκι μου)

v Κρυμμένα «σκηνικά» που οδηγούν τον ηθοποιό, στα μάτια του θεατή, σε στόχο ή σκοπό.
Πχ: -Πάω στο σπίτι της Μαριώς, είναι όλοι εκεί. (Φεύγοντας ηθοποιός και θεατής πρέπει να φανταστεί ότι πίσω από τα σκηνικά που βλέπει είναι και το σπίτι της Μαριώς).

v Κρυμμένες περιγραφικές εικόνες που οδηγούν στην φαντασία του θεατή.
v Κρυμμένο κείμενο που οδηγεί σε σκέψη τον θεατή.(πχ ένα ποιητικό, αφηρημένο κείμενο, ή μια σκηνή χωρίς λόγια κτλ)

v Κρυμμένα αντικείμενα που πρέπει να τα φανταστεί ο ηθοποιός και να τα «δείξει» στον θεατή, όπως γίνεται στην παντομίμα, στο σωματικό και αφαιρετικό θέατρο.

v Κρυμμένοι ρόλοι, που απλώς αναφέρονται αλλά ποτέ δεν εμφανίζονται.
Πχ:( ένα πρόσωπο στο οποίο μπορεί να βασιστεί ένα ολόκληρο έργο και δεν το βλέπουν ποτέ οι θεατές, όπως στην περίπτωση της Μπερνάντα Άλμπα ,ο Πέπε Ρομάνο

v Σουρεαλιστικές ή ρεαλιστικές ή υπερεαλιστικές εικόνες που οδηγούν σε κρυμμένες σκηνές.
Πχ: μια εικόνα που να οδηγεί την φαντασία του θεατή, σ΄ένα γάμο ,σε μια συνουσία, σ΄ένα φόνο, κτλ.

Όλα αυτά είναι δουλειά του ηθοποιού να τα «δείξει» στον θεατή.

Άρα πρώτα πρέπει να τα "βρει" και να τα ανακαλύψει

Στο θέατρο πρέπει να ενεργούμε έτσι που όλα τα παραπάνω υπάρχουν και είναι απλώς κρυμμένα από τα μάτια του θεατή.