Η Δίκη του Κάφκα ανέβηκε κάτω από πρωτοφανείς για το Τεχνουργείο συνθήκες.
Μεσούσης της περιόδου lockdown και περιορισμών λόγω κορονοϊού καταφέραμε να το ανεβάσουμε αποσπασματικά -με πάμπολλες δυσκολίες -σε βίντεο μικρής διάρκειας έτσι αποσπασματικά και διαλειμματικά όπως έγιναν κι οι πρόβες για τα γυρίσματα...
....Κι ενώ ο αρχικός στόχος ήταν να παρουσιασθεί ως θεατρική παράσταση ο άξονας προσέγγισης άλλαξε αναγκαστικά σε βιντεοπαρουσιάση.
....Θα λεγε κανείς ... ακολουθώντας τον ανελέητο, δαιδαλώδη και θραυσματικό χαρακτήρα του έργου του Κάφκα- είναι μια καλή δικαιολογία- το παρουσιάζουμε κι εμείς με αυτόν τον τρόπο.
... Δυστυχώς με τα γνωστούς περιορισμούς και με μια πενιχρή κι ελλειμματική τεχνική κινηματογραφική υποδομή και σχεδόν "πρωτόγονα" μέσα μοντάζ προσπαθήσαμε και ολοκληρώσαμε αυτήν την προσπάθεια που ξεκίνησε εδώ και δυο σεζόν σεβόμενοι πάνω από όλα τον ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ των συμμετεχόντων και των συντελεστών για το θέατρο.
Δυο λόγια για την δική μας προσέγγιση
Η δίκη και η καταδίκη του Γιόζεφ Κ. για ένα έγκλημα που ΔΕΝ διέπραξε ή τουλάχιστον που δεν γνώριζε ότι διέπραξε, είναι μια ανοιχτή κριτική του συγγραφέα στη δύναμη της εξουσίας, αυτής που δίνει την αίσθηση στον κάθε πολίτη ότι όλα είναι πιο δυνατά απ' αυτόν και ότι κάθε αντίσταση είναι περιττή.
Όπως ο Γιόζεφ Κ. έτσι κι ο κάθε άνθρωπος αφήνεται να παρασυρθεί από την εξουσία που τον απογυμνώνει από τα δικαιώματά του, του στερεί τη διάθεση για αντίσταση, αχρηστεύει κάθε νόμο και στο τέλος τον συνθλίβει.
Στη δική μας προσέγγιση ο Κ είναι χτυπημένος από ανίατη ασθένεια.
Αυτό είναι το "έγκλημά" του. Έτσι η καταδίκη του είναι βέβαιη. Δεν μπορεί να κάνει τίποτε γι' αυτό.
Νοσοκομεία ,γιατροί ,νοσηλευτές παίρνουν τη θέση δικηγόρων , δικαστικών υπαλλήλων αιθουσών δικαστηρίων και ανάκρισης. Ακόμα κι οι ανώτατος δικαστής έχει τη μορφή της ανίατης αρρώστιας ,του θανάτου όπως μετουσιώνεται μέσα του .
Κι όπως στο εφιαλτικό αρχικό υλικό του Κάφκα ο Γιόζεφ Κ συνθλίβεται από το δικαστικό και νομικό σύστημα έτσι κι ο δικός μας Κ συντρίβεται υπό το βάρος του επικείμενου θανάτου και των απέλπιδων προσπαθειών για λύτρωση σε σημείο που η ίδια η επιβίωση μοιάζει με κακόγουστη φάρσα.
Tα κείμενα του τέλους όπως και στο αυθεντικό κείμενο δεν ανήκουν στον ιστό του έργου-συγγραφέα και συμπληρώθηκαν εκ των υστέρων έτσι κι εμείς βασιστήκαμε σε κείμενα του συγγραφά είτε από τα ημερολόγιά του είτε από τα γράμματα στη Μιλένα.
Η Δίκη του Κάφκα ως λογοτεχνικό κείμενο
Η Δίκη είναι ένα αρκετά "δύσκολο" λογοτεχνικό έργο. Σε πολλά δε σημεία του δείχνει ακατανόητο. Με βάση το βιβλίο γυρίστηκαν αργότερα και δύο ταινίες: Το 1962 από τον Όρσον Ουέλς με τον αγγλικό τίτλο The Trial και με πρωταγωνιστή τον Άντονι Πέρκινς και το 1993 με τον ίδιο τίτλο από τον Ντέιβιντ Χιουζ και με πρωταγωνιστή τον Άντονι Χόπκινς.
ο Κάφκα έγραψε την πρώτη του διαθήκη, ένα σημείωμα με αποδέκτη τον Μαξ Μπροντ, καταγράφοντας την επιθυμία του να καταστρέψει ό,τι υπήρχε «σε ημερολόγια, χειρόγραφα, επιστολές άλλων και δικές μου, σχεδιάσματα και τα λοιπά, να καούν ανελλιπώς και χωρίς να διαβαστούν, καθώς επίσης και όλα όσα έχω γράψει ή σχεδιάσει [...] ». Ο Μπροντ αγνόησε το αίτημα του, χρησιμοποιώντας ως βασικό επιχείρημα το ότι όταν ο Κάφκα ζητούσε κάτι τέτοιο, γνώριζε κατά βάθος ότι δεν θα μπορούσε να ικανοποιηθεί μία τέτοια απαίτηση. Μετά το θάνατο του Κάφκα, ετοίμασε την έκδοση των μυθιστορημάτων Ο Πύργος (1925), Η Δίκη (1925) και Αμερική (1927), έργα που θεωρούνται ουσιαστικά ημιτελή. Ο Μπροντ προέβη σε ορισμένες τροποποιήσεις των χειρογράφων του Κάφκα (μεταφορά κεφαλαίων, προσθήκη σημείων στίξης κ.λπ.), χωρίς να λείψουν κριτικές με στόχο τις εκδοτικές του πρακτικές.
Από το 1982, κυκλοφορούν επανεκδόσεις των έργων του Κάφκα, οι αποκαλούμενες και κριτικές εκδόσεις[15], βασισμένες στα χειρόγραφα του, όπως αυτά συγκεντρώθηκαν από τον Malcolm Pasley και μεταφέρθηκαν στην Bodleian Library της Οξφόρδης. Ο Pasley, μαζί με μία ομάδα φιλολόγων, επανεξέτασαν τα χειρόγραφα, αναιρώντας την προγενέστερη επιμέλεια του Μαξ Μπροντ και δίνοντας έμφαση στην πρωτότυπη μορφή των κειμένων.
ΠΗΓΗ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%94%CE%AF%CE%BA%CE%B7
Κεφ 1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Κεφ 7 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΛΑΝΤΣ - ΤΟ ...ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Κεφ 8 Ο ΘΕΙΟΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ
Η υπόθεση της Δίκης
Κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι ο τραπεζοϋπάλληλος Γιόζεφ Κ. (το επώνυμο δεν αναφέρεται ποτέ), ένας συνηθισμένος άνθρωπος ανίκανος για οποιαδήποτε έξαρση, στη ζωή του οποίου δεν συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό.
Ξαφνικά η ισορροπία της ζωής του ανατρέπεται όταν δύο άγνωστοι χτυπούν την πόρτα του και του ανακοινώνουν ότι ήρθαν να τον οδηγήσουν στον ανακριτή. Σίγουρα πρόκειται για παρεξήγηση, είναι αδύνατον να έχει κάνει κάτι κακό ο Γιόζεφ Κ. Μετά την ανάκριση αφήνεται προσωρινά ελεύθερος, ωστόσο έχει χάσει πια την ηρεμία του. Δεν τον έχουν κατηγορήσει φανερά για τίποτα, όμως έχει την αίσθηση ότι τον θεωρούν ένοχο.
Όταν μετά από λίγες μέρες τον καλούν και πάλι για ανάκριση, ο Γιόζεφ Κ. βρίσκεται σε μια τεράστια μουντή αίθουσα δικαστηρίου, αντιμέτωπος με μία ομάδα από γέρους δικαστές που τον τυραννούν με τις ερωτήσεις τους.
Απόλυτα βέβαιος για την αθωότητά του προσπαθεί με όσες δυνάμεις διαθέτει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, και φεύγει από το δικαστήριο με την εντύπωση ότι τους έχει πείσει.
Είναι αδύνατον πια να νιώσει ήσυχος και πιστεύει ότι ένας δικηγόρος θα μπορούσε να αποδείξει ότι είναι άσχετος με την κατηγορία την οποία ακόμη δεν γνωρίζει. Όμως ο δικηγόρος, όργανο της εξουσίας ο ίδιος, σπρώχνει τον Γιόζεφ Κ. βαθύτερα στο λαβύρινθο που έχει μπλεχτεί. Αναζητά τότε τη βοήθεια ενός φίλου του ζωγράφου αλλά επικαλείται κι έναν ιερέα μήπως θα μπορούσαν λόγω της ιδιότητάς τους να επηρεάσουν ευνοϊκά τους δικαστές. Μάταια όμως.
Ούτε η επιστήμη, ούτε η τέχνη, ούτε η θρησκεία μπορούν να τον βοηθήσουν.
Ολόκληρο το περιβάλλον του, ολόκληρος ο κόσμος γίνεται προέκταση του δικαστηρίου. Στον κάθε συμπολίτη του βλέπει κι έναν δικαστή, στο κάθε βλέμμα και μια κατηγορία. Αρχίζει να πιστεύει πως όλοι τον κατασκοπεύουν, ψάχνοντας να βρουν ακόμη και στις πιο απλές πράξεις του αποδείξεις ενοχής. Σιγά σιγά βεβαιώνεται πως η δίκη ήδη γίνεται, με κατηγορούμενο τον ίδιο, για ένα έγκλημα που δεν γνωρίζει. Βλέποντας πως καμία προσπάθειά του δεν καρποφορεί, περιμένει υπομονετικά τη μέρα που θα μάθει την ποινή που θα του επιβάλουν.
Ένα βράδυ δύο μαυροντυμένοι άνδρες του ζητούν να τους ακολουθήσει ως την άκρη της πόλης. Ανίκανος πια να καταλάβει αλλά και να αντιδράσει, ο Γιόζεφ Κ. τους ακολουθεί σ' ένα έρημο λατομείο, για να εκτελεστεί σε λίγο ψυχρά και απάνθρωπα με μια μαχαιριά στο στήθος.
ΠΗΓΗ https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%94%CE%AF%CE%BA%CE%B7
Ο ΚΑΦΚΑ υπέφερε από φυματίωση, από την οποία και πέθανε πριν κλείσει τα 41 του χρόνια. Βασική, όμως, πηγή των βασάνων του ήταν μάλλον η διαταραγμένη ψυχική του υγεία, παρά η σωματική. «Ο ύπνος είναι το πιο αθώο πλάσμα και ο άυπνος το πιο ένοχο», έγραφε ο Κάφκα στο ημερολόγιό του, αναφερόμενος στην αϋπνία από την οποία υπέφερε. Γνώριζε, όμως, πως η πνευματική του κατάσταση ήταν αυτή που έδωσε μορφή στη ζωή του και στο έργο του. Αντιμετώπιζε την αϋπνία του τόσο ως επίθεση κατά της υγείας του όσο και ως αγωγό της ευφυΐας του.
Παρά την αίγλη που έχει αποκτήσει σήμερα, ολόκληρη την ύπαρξή του Κάφκα είχαν καλύψει συναισθήματα θλίψης, ντροπής και τρόμου, τα οποία αποτέλεσαν κινητήρια δύναμή για το σπουδαίο, αν και περιορισμένο σε έκταση, έργο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου