ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΑΙΑΣ - Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ

Η παράσταση περιστρέφεται γύρω από το μυθικό πρόσωπο του Αίαντα κάτω στον Άδη ,παίζοντας με το χρόνο σε θραυσματικό επίπεδο και στηρίζοντας την τραγική του κατάληξη. Ενός ήρωα που έμεινε ξεχωριστός στη μυθολογία για το ήθος και την αξιοπρέπειά του. Δανείζεται τα στοιχεία του αρχαίου μύθου όμως ακολουθεί μια διαφορετική διαδρομή στην όλη παρουσίαση. Ξεκινά από τη συνάντηση του Οδυσσέα με τον Αίαντα στον Άδη κατά τον Όμηρο ,ενώ θα μπορούσε να ήταν κι ο ερχομός του Οδυσσέα έξω από τη σκηνή του Αίαντα κατά το Σοφοκλή. Προχωρά στην επανεξέταση της ιστορίας μέσα από τη βούληση του ήρωα να συναντήσει το μύθο του . Στη διαδικασία που ακολουθεί παρουσιάζονται διάφορα γεγονότα της όλης υπόθεσης , έξω από το χρόνο, -πώς άλλωστε να βιώσει το χρόνο ένας νεκρός;- που οδηγούν το θνητό εγώ του Αίαντα στο δρόμο των πεπρωμένων. Επικεντρώνεται στις τελευταίες στιγμές του ήρωα ,και της συνοδού θεάς Αθηνάς ,κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του μες στη σκηνή, αφού του αρνήθηκαν προηγουμένως την αρχηγία του στρατεύματος. Εκεί, που κανείς δεν ξέρει τι διείσδυσε στο μυαλό του και πήρε την απόφαση να αυτοκτονήσει, ίσως κι ως αποτέλεσμα της εξαπάτησης ακόμα κι απ’ τη μεριά του θεού. Ο συνειδησιακός αφανισμός, η ηθική απομόνωση, η αποικοδομημένη εκπορνευόμενη ανθρώπινη μορφή και ο ηθελημένος εγκλεισμός αποτελούν τις διακριτές σταθερές που σπρώχνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τον εαυτό του , ως μύθο , προς το θάνατο. Έναν εαυτό, αποκομμένο, γυμνό σχεδόν από χαρακτήρα, που αποφλοιώνει τα απομεινάρια των αναμνήσεων και καταφέρνει στο τέλος να συναντήσει και να εγκλωβίσει το ίδιο το εγώ του αφανίζοντάς το. Μαζί του συμπαρασύρεται και πεθαίνει -- σαν γνήσιο δημιούργημα της φαντασίας του-- ο συνοδοιπόρος και οδηγός του εαυτός , η θεά-πόρνη , μετατρέποντας έτσι , τη ζωή του σε πεπρωμένο .