ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΤΕΧΝΟΥΡΓΕΙΟ

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΤΕΧΝΟΥΡΓΕΙΟ

   Το Τεχνουργείο έχει αρχίσει από το 2003 κύκλους θεατρικών εργαστηρίων. Κάθε κύκλος προσεγγίζει διαφορετικό θεατρικό άξονα και λειτουργεί ...

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2023

ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΦΟΝΩΝ Παρασκευή 20 Σάββατο 21 Ιανουαρίου ώρα 8.30 μμ

 Μικρές ιστορίες φόνων του Παναγιώτη Μπρατάκου


Μια παράσταση μέσα από το κελί μιας φυλακής ένα αιματοβαμμένο σόου που πρωταγωνιστούν θύτες , θύματα και μάρτυρες σκοτεινών μυστικών και αδιέξοδων στιγμών.


  


Κι όλοι καλεσμένοι σε ένα cult show σαν τις παλιές καλές εποχές των '90ς και ΄00ς με στοιχεία τραγικωμωδίας και μιούζικαλ. Ενώ μορφολογικά παραπέμπει σε γνώριμα είδη σκηνικής τέχνης, την ίδια στιγμή δανείζεται κάτι από τη λογική και την αισθητική των παλιών ελληνικών ταινιών - μάλλον ηθελημένα, για να γεφυρώσει τις αντιθέσεις και να επισημάνει τις άσπονδες συγγένειες θεάτρου, κινηματογράφου και τηλεόρασης, συνδυάζοντάς το με θεματολογία και προβληματισμούς μοντέρνους αλλά και διαχρονικούς.







 Στην ουσία απαρτίζεται από μια διαδοχή θεατρικών μονολόγων: η κάθε αφήγηση ξεδιπλώνεται μεμονωμένα και ανεξάρτητα, χωρίς ποτέ το ένα άτομο και η δική του αντίληψη των γεγονότων να αλληλεπιδρούν άμεσα με το άλλο.
                                
 Έτσι, κατά κάποιον τρόπο παρακολουθούμε μια σειρά από μετά θάνατον "δίκες", όπου όμως θύμα και θύτης (ιδιότητες όχι οπωσδήποτε ξεκάθαρα περιχαραγμένες) έχουν τη δυνατότητα να απολογηθούν δίχως πια τον φόβο της κατακραυγής και της καταδίκης,



 να μοιραστούν την προσωπική τους αλήθεια και πιθανώς να ελαφρύνουν την ενοχή και τον στιγματισμό που τους βαραίνουν και τους κυνηγούν ως και στον τάφο, διεκδικώντας έστω κι εκ των υστέρων μια προοπτική δικαίωσης. (Απόσπασμα από τον πρόλογο της έκδοσης)

πηγή:https://www.politeianet.gr/books/9786185191238-mpratakos-panagiotis-kapa-ekdotiki-mikres-istories-fonon-263954





Μια διάσημη τηλεπαρουσιάστρια που έβλεπε τα ποσοστά της ν' ανεβαίνουν, κάποια στιγμή κάνει το δικό της μοιραίο λάθος και βρίσκεται στην φυλακή. Εκεί καθώς έχει ν' αντιμετωπίσει τον κίτρινο τύπο, ανατρέχει στη δική της εκπομπή και σε όσους σκότωσαν από έρωτα.

   Οι μικρές ιστορίες γίνονται μεγάλες καθώς αγγίζουν προβλήματα κοινωνικά. 

   Ήρωες-χαρακτήρες καθημερινοί θύτες και θύματα της ζωής με χαμένα όνειρα και ελπίδες. Άνθρωποι με έλλειψη αυτοπεποίθησης που τους ρήμαξε η ερωτική ζήλια, άλλους η πορνεία, η αιμομιξία η σεξουαλική τους ιδιαιτερότητα κι άλλους η ψυχασθένεια κι' η εξάρτηση από τα ναρκωτικά.

    Οι ηθοποιοί - ήρωες της παράστασης καθώς σε κοιτούν κατάματα σου προξενούν σκέψεις. Αναρωτιέσαι ποιος είναι ο φονιάς, αυτός που όπλισε το χέρι του ή ο ηθικός αυτουργός αυτής της πράξης. Ταυτόχρονα βυθίζεσαι στην «τραγωδία των άλλων που ναρκώνει την δική σου». Αυτές οι ιστορίες εγκλημάτων με κίνητρο το ερωτικό πάθος είναι βασισμένες σ' αληθινά γεγονότα. 

   Πηγή: Χαρά Κιούση http://www.newsbeast.gr/entertainment/theatre/arthro/797321/mikres-istories-fonon





Ας πούμε αρχικά ότι ο τίτλος του έργου δεν είναι ακριβής. Δεν πρόκειται για πέντε, αλλά για έξι ιστορίες. Η ανακρίβεια αυτή έχει το νόημά της, καθώς η έκτη εγκιβωτίζει τις άλλες πέντε ιστορίες. 


  Αυτή δίνει το αρχικό πλαίσιο αφήγησης, αλλά η ίδια δεν αναπτύσσεται παρά στο τέλος της παράστασης.

Ας πούμε επίσης ότι αυτή η ιδιοτροπία της πλοκής αναδιατάσσει την «ιστορία» με τρόπο τέτοιο ώστε, πέραν του αρχικού εγκιβωτισμού, να δημιουργείται η αίσθηση ενός αφηγηματικού mise en abyme, μιας βιωματικής αβύσσου......



.....  όπου κάθε ιστορία φόνου χρειάζεται ως αφετηριακό σημείο της μιαν άλλη ιστορία φόνου και αυτή με τη σειρά της μιαν άλλη ιστορία για να μπορέσει να αρθρωθεί ─ και ούτω καθ’ εξής.

 

  Όσο και αν ακούγεται τεχνική, η παρατήρηση αυτή δεν είναι άνευ σημασίας. Η ανακρίβεια του τίτλου κρύβει και συνάμα αποκαλύπτει τη βασική δομή του περιεχομένου: ένα καθρέφτισμα της οδύνης, μια αυτοεπικέντρωση του αποκλεισμού, της περιθωριοποίησης, της ψυχασθένειας, του φόνου.

                                               

     Του φόνου που έρχεται ως έξοδος, ως αποχώρηση, αλλά και ως ύστατο μένος που πλημμυρίζει το μυαλό. Μια χαίνουσα πληγή που αφήνει να φανεί στην ανοικτή σάρκα μια άλλη πληγή και πάει λέγοντας μέχρι το βαθύ σκοτάδι, όπου τίποτα πια δεν φαίνεται.

Πηγή Γιώργος Π. Πεφάνης https://www.cnn.gr/focus/apopseis/story/29151/pente-kai-mia-pliges-mikres-istories-fonoy-toy-panagioti-mpratakoy-sto-theatro-vault


                             
                                               

Η παράσταση παρουσιάζεται στο Τεχνουργείο για δεύτερη φορά με διαφορετική διδασκαλία. Διάρκεια 140 λεπτά

Πήραν μέρος

Κείμενο: Παναγιώτης Μπρατάκος
Έπαιξαν (αλφαβητικά):
Μαρία Βαμβακίδου
Μάνος Δούρας
Κέλλυ Ζδραβικλή
Βάγια Θώμου
Σταύρος Κατιρτζίδης
Μάιρα Κορωνίδου
Ελένη Μόσχου
Νάνσυ Μισχοπούλου
Εύη Πολύζου,
Γρηγόρης Τσελεπίδης
Ορέστης Τσιτούρας
Γιάννης Φούντας

Συντονισμός διδασκαλία :Στ.Καλφόπουλος Χρ.Τσιγκαλίδα




Δεν υπάρχουν σχόλια: