Τα Θεϊκά λόγια, (divinas palabras ) , έργο της ώριμης περιόδου του συγγραφέα (1920), είναι η τραγωδία της λαϊκής δυστυχίας με μορφή ιστορικής παρωδίας. Οι ήρωές του αγαπούν με την καρτερικότητα του απλοϊκού ανθρώπου.
Το τέλος του έργου, ένας ύμνος του ανθρώπου αυτεξούσιου, καταδεικνύει τη δύναμη της ψυχής, που αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση στην παντοδυναμία της ανθρώπινης βούλησης.
Και τούτο, γιατί από τη μια μεριά διατηρεί όλο το τελετουργικό και το περιβάλλον της Βάρβαρης Κωμωδίας: Το χορό με τις γυναίκες που θρηνούν, τα καραβάνια των προσκυνητών, με τους ζητιάνους, τους γυρολόγους, τους απατεώνες, τους έξαλλους γεωργούς που πομπεύουν τη Μαρί Γκάιλα.
Διατηρεί κι' αυξάνει αυτούς τους τύπους του λαού, των προλήψεων, της πίστης, της απάτης, της βίας μέσα στο περιβάλλον της γης του Γαλίθια, όπου οι μυστηριακοί ίσκιοι των δέντρων σκέπουν το θάνατο, κι' όπου στους κάμπους και μέσα στο χρυσάφι των σταριών κρύβουν τον έρωτά τους τα ζευγάρια.
πηγή ianos.gr/theika-logia-0191878.html#tab-description
Ο Ραμόν ντελ Βάγιε-Ινκλάν γεννήθηκε στη Βιλανόβα ντε Αρόσα (Vilanova de Arosa) ή Βιγιανουέβα ντε Αρόσα (Villanueva de Arosa) της Γαλικίας στις 28 Οκτωβρίου του 1866.
Ο Βάγιε-Ινκλάν ήταν φυσιογνωμία εκκεντρική ως άνθρωπος και ως λογοτέχνης. Είχε δημιουργήσει σκόπιμα γύρω από τον εαυτό του μιαν ιδιόρρυθμη εικόνα με μακριά μαλλιά και γενειάδα, μαύρο καπέλο και μακρύ μαύρο πανωφόρι, περπάτημα αριστοκράτη, διάγοντας ταυτόχρονα μποέμικη ζωή.
Ήταν τακτικός θαμώνας στα φιλολογικά στέκια της
Μαδρίτης, όπως στο διάσημο Καφέ Χιχόν (Café Gijon) ή τη Σοκολατερία Σαν Χινές (Chocolatería San Ginés), όπου διακήρυττε υπεροπτικά τις λογοτεχνικές προτιμήσεις του, απολαμβάνοντας ζεστή σοκολάτα και σπανιόλικους λουκουμάδες, τα «τσούρρος» (churros).
Η ζωή του ήταν μια συνεχής αναζήτηση της περιπέτειας: ταξίδι στο Μεξικό προς αναζήτηση καλύτερης τύχης (1892), επίσκεψη στην Αργεντινή ως ηθοποιός με έναν περιοδεύοντα θίασο, ανταποκριτής στο γαλλικό μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1916), διευθυντής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών στη Ρώμη κλπ. Στον τομέα της πολιτικής, υπήρξε στρατευμένος δημοκράτης και αγωνιστής κατά της δικτατορίας του Πρίμο ντε Ριβέρα.
Ο Βάγιε-Ινκλάν πέθανε στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα (Santiago de Compostela) στις 5 Ιανουαρίου του 1936.
πηγή /www.timesnews.gr/%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB-%CE%B2%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%B9%CE%BD%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BD-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B1/
Το τέλος του έργου, ένας ύμνος του ανθρώπου αυτεξούσιου, καταδεικνύει τη δύναμη της ψυχής, που αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση στην παντοδυναμία της ανθρώπινης βούλησης.
Αν και συνήθως το έργο αυτό το κατατάσσουν στα εσπερπέντο, ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει "τραγικωμωδία χωριού".
Και τούτο, γιατί από τη μια μεριά διατηρεί όλο το τελετουργικό και το περιβάλλον της Βάρβαρης Κωμωδίας: Το χορό με τις γυναίκες που θρηνούν, τα καραβάνια των προσκυνητών, με τους ζητιάνους, τους γυρολόγους, τους απατεώνες, τους έξαλλους γεωργούς που πομπεύουν τη Μαρί Γκάιλα.
πηγή ianos.gr/theika-logia-0191878.html#tab-description
Ο Ραμόν ντελ Βάγιε-Ινκλάν γεννήθηκε στη Βιλανόβα ντε Αρόσα (Vilanova de Arosa) ή Βιγιανουέβα ντε Αρόσα (Villanueva de Arosa) της Γαλικίας στις 28 Οκτωβρίου του 1866.
Ο Βάγιε-Ινκλάν ήταν φυσιογνωμία εκκεντρική ως άνθρωπος και ως λογοτέχνης. Είχε δημιουργήσει σκόπιμα γύρω από τον εαυτό του μιαν ιδιόρρυθμη εικόνα με μακριά μαλλιά και γενειάδα, μαύρο καπέλο και μακρύ μαύρο πανωφόρι, περπάτημα αριστοκράτη, διάγοντας ταυτόχρονα μποέμικη ζωή.
Ήταν τακτικός θαμώνας στα φιλολογικά στέκια της
Μαδρίτης, όπως στο διάσημο Καφέ Χιχόν (Café Gijon) ή τη Σοκολατερία Σαν Χινές (Chocolatería San Ginés), όπου διακήρυττε υπεροπτικά τις λογοτεχνικές προτιμήσεις του, απολαμβάνοντας ζεστή σοκολάτα και σπανιόλικους λουκουμάδες, τα «τσούρρος» (churros).
Η ζωή του ήταν μια συνεχής αναζήτηση της περιπέτειας: ταξίδι στο Μεξικό προς αναζήτηση καλύτερης τύχης (1892), επίσκεψη στην Αργεντινή ως ηθοποιός με έναν περιοδεύοντα θίασο, ανταποκριτής στο γαλλικό μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1916), διευθυντής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών στη Ρώμη κλπ. Στον τομέα της πολιτικής, υπήρξε στρατευμένος δημοκράτης και αγωνιστής κατά της δικτατορίας του Πρίμο ντε Ριβέρα.
Ο Βάγιε-Ινκλάν πέθανε στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα (Santiago de Compostela) στις 5 Ιανουαρίου του 1936.
πηγή /www.timesnews.gr/%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB-%CE%B2%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%B9%CE%BD%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BD-%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B1/
Παίζουν:
Κορίνα Αγγελίδου
Παρασκευή Αρχοντούλη
Κωνσταντίνος Γοργολίτσας
Βασίλης Καλλίας
Σμαράγδα Κρητικοπούλου
Φιλλιώ Κυριακάτη
Τάσος Λαδόπουλος
Αριστόδημος Λάσκαρης
Χριστίνα Μπακλέ
Δάφνη Μπικουβαράκη
Αργύρης Μπιχάκης
Δώρα Παπατζέλου
Φύλλια Πολίτη
Γιάννης Χατζαράκης
Συντονισμός : Στ. Καλφόπουλος, επιμέλεια-κοστούμια: Χρ. Τσιγκαλίδα
Το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά από το Τεχνουργείο την περίοδο 2005-06.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου