Ο Ρινόκερος είναι θεατρικό έργο γραμμένο από τον Ευγένιο Ιονέσκο το 1959. Το έργο ανήκει στη θεατρική σχολή γνωστή ως Θέατρο του Παραλόγου. Kατά τη διάρκεια των τριών πράξεων του έργου οι κάτοικοι μιας μικρής, επαρχιακής Γαλλικής πόλης μεταμορφώνονται σε ρινόκερους.
Τελικά ο μόνος άνθρωπος που δεν υποκύπτει σε αυτή τη μαζική μεταμόρφωση είναι ο κεντρικός χαρακτήρας Μπερανζέ, μία σε σύγχυση πανανθρώπινη μορφή, που συνέχεια επικρίνεται ότι πίνει και αργεί.
Το έργο συνήθως ερμηνεύεται ως αντίδραση και κριτική στην αιφνίδια έξαρση του Κομμουνισμού, του Φασισμού και του Ναζισμού κατά τα γεγονότα που προηγήθηκαν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και διερευνά τα ζητήματα του κομφορμισμού, του πολιτισμού, των μαζικών κινημάτων, της φιλοσοφίας και της ηθικής.
“Ένα συμβολικό έργο, σχόλιο του συγγραφέα, για την προσαρμογή της Γερμανικής κοινωνίας στην άνοδο του ναζισμού.
Επίκαιρο το θέμα, αν παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις της σημερινής κοινωνίας στις καινούριες προκλήσεις των καιρών. Μετανάστες, Τσιγγάνοι, Καταναλωτές, ψηφοφόροι, συνειδητοποιημένοι πολίτες της γης, συντηρητισμός.
Αναμφίβολα μια μουδιασμένη κοινωνία, παγκοσμίως και ανίκανη να διαχειριστεί τον εαυτό της, κινδυνεύοντας να συνθλιβεί κάτω από το βάρος των επιλογών της.”
Σε μια μάλλον αλλόκοτη και παράλογη ιστορία του θεατρικού του έργου με τίτλο «Ο ρινόκερος» ο Ευγένιος Ιονέσκο μάς περιγράφει μια μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία όλοι οι άνθρωποι μετατρέπονται βαθμιαία σε ρινόκερους, δηλαδή χάνουν την ανθρωπιά τους, αποκτηνώνονται και προσαρμόζονται στο κομφορμιστικό ρεύμα της εποχής τους με την ενσωμάτωσή τους στη νέα ζωώδη κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων.
Το έργο κλείνει με την εσωτερική πάλη του πρωταγωνιστή του Μπερανζέ, του τελευταίου που ακόμη παραμένει άνθρωπος, μια και η σύντροφός του Ντέζη υποχώρησε και αυτή και μετατράπηκε σε ρινόκερο. Και ο Μπερανζέ καταλήγει:
«Θα πολεμήσω ενάντια σ’ όλο τον κόσμο. Η καραμπίνα μου, πού είναι η καραμπίνα μου; Ενάντια σ’ όλον τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτόν μου ενάντια σ’ όλο τον κόσμο… δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω… Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος… και μέχρι να έρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι δεν θα συνθηκολογήσω!… ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!».
Π α ί ζ ο υ ν
Γιολάντα Αντώνογλου
Αρετή Αυλογιάρη
Δημήτρης Αχελωνούδης
Μάνος Δούρας
Κασσιανή Ζαφειρούλη
Ελευθερία Κασιμίδου
Αριστόδημος Λάσκαρης
Κάθυ Λαγκάνη
Χριστίνα Μπακλέ
Αργύρης Μπιχάκης
Συντονισμός :
Στ. Καλφόπουλος
επιμέλεια-κοστούμια: Τσιγκαλίδα
Τελικά ο μόνος άνθρωπος που δεν υποκύπτει σε αυτή τη μαζική μεταμόρφωση είναι ο κεντρικός χαρακτήρας Μπερανζέ, μία σε σύγχυση πανανθρώπινη μορφή, που συνέχεια επικρίνεται ότι πίνει και αργεί.
Το έργο συνήθως ερμηνεύεται ως αντίδραση και κριτική στην αιφνίδια έξαρση του Κομμουνισμού, του Φασισμού και του Ναζισμού κατά τα γεγονότα που προηγήθηκαν του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και διερευνά τα ζητήματα του κομφορμισμού, του πολιτισμού, των μαζικών κινημάτων, της φιλοσοφίας και της ηθικής.
“Ένα συμβολικό έργο, σχόλιο του συγγραφέα, για την προσαρμογή της Γερμανικής κοινωνίας στην άνοδο του ναζισμού.
Επίκαιρο το θέμα, αν παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις της σημερινής κοινωνίας στις καινούριες προκλήσεις των καιρών. Μετανάστες, Τσιγγάνοι, Καταναλωτές, ψηφοφόροι, συνειδητοποιημένοι πολίτες της γης, συντηρητισμός.
Αναμφίβολα μια μουδιασμένη κοινωνία, παγκοσμίως και ανίκανη να διαχειριστεί τον εαυτό της, κινδυνεύοντας να συνθλιβεί κάτω από το βάρος των επιλογών της.”
Σε μια μάλλον αλλόκοτη και παράλογη ιστορία του θεατρικού του έργου με τίτλο «Ο ρινόκερος» ο Ευγένιος Ιονέσκο μάς περιγράφει μια μικρή επαρχιακή πόλη στην οποία όλοι οι άνθρωποι μετατρέπονται βαθμιαία σε ρινόκερους, δηλαδή χάνουν την ανθρωπιά τους, αποκτηνώνονται και προσαρμόζονται στο κομφορμιστικό ρεύμα της εποχής τους με την ενσωμάτωσή τους στη νέα ζωώδη κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων.
Το έργο κλείνει με την εσωτερική πάλη του πρωταγωνιστή του Μπερανζέ, του τελευταίου που ακόμη παραμένει άνθρωπος, μια και η σύντροφός του Ντέζη υποχώρησε και αυτή και μετατράπηκε σε ρινόκερο. Και ο Μπερανζέ καταλήγει:
«Θα πολεμήσω ενάντια σ’ όλο τον κόσμο. Η καραμπίνα μου, πού είναι η καραμπίνα μου; Ενάντια σ’ όλον τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτόν μου ενάντια σ’ όλο τον κόσμο… δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω… Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος… και μέχρι να έρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι δεν θα συνθηκολογήσω!… ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!».
Π α ί ζ ο υ ν
Γιολάντα Αντώνογλου
Αρετή Αυλογιάρη
Δημήτρης Αχελωνούδης
Μάνος Δούρας
Κασσιανή Ζαφειρούλη
Ελευθερία Κασιμίδου
Αριστόδημος Λάσκαρης
Κάθυ Λαγκάνη
Χριστίνα Μπακλέ
Αργύρης Μπιχάκης
Συντονισμός :
Στ. Καλφόπουλος
επιμέλεια-κοστούμια: Τσιγκαλίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου